Συνέντευξη με τον Γρηγόρη, frontman των heavy rockers Rattlesquad
– Καλώς ήρθες στο All Time Metal!
Γ: Καλώς σας βρήκα!
– Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πως δημιουργήθηκε η μπάντα και από ποιόν?
Γ: Ο Άγγελος και εγώ γνωριστήκαμε ως φοιτητές το 1999. Τότε σχηματίσαμε στο Καρλόβασι της Σάμου και την 1η μας μπάντα. Παίξαμε μερικά χρόνια μαζί και στη συνέχεια σχηματίσαμε την επόμενη μπάντας μας και πάλι παρέα στην Αθήνα. Συνεχίσαμε να παίζουμε μαζί μέχρι και το 2017 περίπου όπου εκεί κάναμε ένα διάλειμμα.
Στο διάλειμμα αυτό ο Άγγελος γνωρίστηκε με τον Βασίλη μιας και παίζανε σε κοινά live με διαφορετικές μπάντες. Και κάπου το 2019 είπαν οι δυο τους να ξεκινήσουν ένα project παρέα. Για να σχηματιστεί η μπάντα έπρεπε να βρουν έναν τραγουδιστή, όπου με Πασόκικο και βυζματικό τρόπο κατέληξαν σε μένα , και έναν κιθαρίστα. Μετά από 100 μύρια κύματα / auditions / αποτυχημένες σχέσεις και έχοντας βάλει υψηλά στάνταρ βρήκαμε τον Γιάννη με τρόπο εντελώς απροσδόκητο. Είναι παρόμοιο με την φάση στην ζωή που σε ένα τρένο μονολογείς «πρέπει να βρω υδραυλικό για το σπίτι» και ο διπλανός σου είναι υδραυλικός.
– Το περισσότερο υλικό του άλμπουμ "1233" το βγάλατε μέσα στην καραντίνα του COVID-19. Πως είναι να δουλεύεις πάνω στην μουσική σε μια τέτοια περίοδο γενικευμένης κρίσης και απαγορεύσεων?
Γ: Ναι είναι αλήθεια αυτό. Ήταν μια εποχή που την χαρακτήριζε η μοναξιά, ο φόβος αλλά και η ανάγκη έκφρασης. Πάνω σε αυτό στηρίξαμε την δουλειά του «1233». Συνθέσαμε ένα άλμπουμ όπου έγραφε ο καθένας ιδέες ξεχωριστά, τις έστελνε στον άλλον και ηλεκτρονικά κάναμε σε πλατφόρμες συνθέσεις, περιμένοντας πως και πώς να μπούμε κάποια στιγμή στο στούντιο για να δούμε αν αυτό το πράγμα λειτουργεί. Χαρακτηριστικό κομμάτι αυτής της εποχής είναι το "Calling Cry". Εκεί ήταν που αισθανθήκαμε την ανάγκη να γράψουμε κάτι για την μαύρη εποχή που ζούσαμε.
– Γιατί στο άλμπουμ σας, το οποίο να προσθέσω ότι είναι εξαιρετικό!, δώσατε τον τίτλο "1233", έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία για εσάς αυτοί οι αριθμοί?
Γ: Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Ο Τίτλος «1233» περιβάλλεται από μια μυστικότητα και αν αποκαλύψω κάτι θα με κυνηγάει ένα αρχαίο δαιμόνιο από το Πυθαγόρειο. Οπότε δεν θα μοιραστώ κάτι παραπάνω 😄(γέλια)
– Ποιός από εσάς κυρίως γράφει τους στίχους και ποιός συνθέτει την μουσική?
Γ: Η μουσική γράφεται συλλογικά . Κάποιος φέρνει την βασική ιδέα και μετά δουλεύουμε στη πρόβα πάνω σε αυτή, οπότε όλοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνεισφέρουμε. Στο '1233' πολλά από τα κομμάτια ήταν έτοιμα ως προς τη δομή τους , οπότε ο Γιάννης ήρθε και 'ζωγράφισε' πάνω σε αυτά. Οι στίχοι ως επι το πλείστον γράφονται από μένα και τον Γιάννη. Στον δεύτερο δίσκο συνθετικά έχει μπει ακόμη πιο γερά ο Γιάννης και για αυτό και το ύφος και ο ήχος θα διαφέρουν σημαντικά. Αν το «1233» έχει κάτι σκοτεινό, το επόμενο άλμπουμ νομίζω θα είναι πιο μοντέρνο και ίσως σε μερικά σημεία και πιο χαρούμενο.
– Υπάρχει έτοιμο υλικό για δεύτερο άλμπουμ? και αν ναι, πότε προβλέπεται η κυκλοφορία του?
Γ: Ναι αυτό δουλεύουμε τώρα. Το μεγαλύτερο μέρος, συνθετικά, του 2ου άλμπουμ το έχουμε συμπληρώσει. Αν βρούμε λεφτά να το ηχογραφήσουμε 😄(γέλια) μέσα στο 2025 θα είναι έτοιμο.
– 'Έχετε προγραμματίσει κάποια live ή εμφανίσεις σε φεστιβάλ?
Γ: Στην Ελλάδα ως γνωστόν η τέχνη υποφέρει και μαζί με αυτήν και η μουσική. Δεν είναι τόσο εύκολα πλέον τα live όπως παλαιότερα. Δυστυχώς ελλείψει αξιών τα πάντα μεταφράζονται σε χρήμα και στην προσπάθεια ο καλλιτέχνης χάνει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της προσωπικότητας του. Τον αυθορμητισμό. Επειδή μας αρέσει να είμαστε οι εαυτοί μας και να μην μπαίνουμε σε καλούπια που θέλει ο σύγχρονος εμπορικός κόσμος, περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή να χτυπήσουμε Ελλάδα ή ακόμα και εξωτερικό. Παρόλα' αυτά έχουμε παίξει σε διάφορες σκηνές της Αθήνας και της Επαρχίας.
– Ποιά είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας ως μπάντα?
Γ: Να έχουμε συνέχεια σε αυτό που κάνουμε τα επόμενα χρόνια. Να γράψουμε κι άλλη μουσική που θα ακούγεται σε διάφορα μέρη του κόσμου και το σημαντικότερο όλων? Να περάσουμε το μήνυμα μας. Ένα μήνυμα υπέρ των «χαμένων» της σύγχρονης εποχής, υπέρ των αδυνάτων, των αδικημένων, όλων αυτών των Allan που συναντάμε στην καθημερινότητα μας και αδιαφορούμε γιατί θα χάσουμε το μετρό…
– Ποιά η γνώμη σου για την σημερινή ρόκ σκηνή στην Ελλάδα και ποιά η διαφορά της με την παλιά?
Γ: Πάνω – κάτω σας μετέφερα την εικόνα που έχω και στην ερώτηση σας ως προς τα live. Η σημερινή ροκ και όχι μόνο μουσική στην Ελλάδα βρίσκεται σε σπουδαία κρίση αλλά σε όλη την μαυρίλα της εποχής διακρίνω ένα αισιόδοξο στοιχείο του είδους. Την διαχρονικότητα. Πιστεύω ότι τα κομμάτια που γράφουν μπάντες αυτή την εποχή, θα ακουστούν μετά από 20-30 χρόνια.
Τώρα, σε σύγκριση με την παλιά ροκ σκηνή… Η Ροκ θέλει αλητεία (με την καλή έννοια της αλητείας). Θέλει δυσκολία, απόγνωση για να γράψεις αυτό που ζεις. Σήμερα τα πάντα είναι καθοδηγούμενα «εύκολα» και αποχαυνωτικά. Νομίζω ότι έχει χαθεί η «αλητεία» που περιέγραψα σε κουμπάκια πληκτρολογίων και οθόνες με μηλαράκια 😄(γέλια)
– Ως έμπειρος μουσικός τι συμβουλή έχεις να δώσεις στους νέους μουσικούς της ροκ?
Γ: Θα τους έλεγα να μην αναλωθούν σε διασκευές και κοπιαρίσματα αλλά απευθείας να πειραματιστούν με δικό τους ήχο. Να το κάνουν από μικρή ηλικία πριν παντρευτούν 😄(γέλια). Να συνεργάζονται με ανθρώπους που υπάρχει αμοιβαίως και βαθύς σεβασμός και να βάζουν το ταλέντο και την μουσική ικανότητα σε δεύτερη μοίρα.
– Στείλε το μήνυμά σου στους ακροατές της ροκ μουσικής.
Γ: Όλοι μαζί πάμε για την επανάσταση του Βινυλίου. Σύντροφοι η ώρα μας πλησιάζει.
– Ευχαριστώ Γρηγόρη για αυτή την ενδιαφέρουσα συνέντευξη!
Γ: Εμείς ευχαριστούμε Αναστασία για τον χρόνο σου.
*****
***
Interview by Anastasia Tetoula
for ALL TIME METAL
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου